Met de arts bespreek je de klachten die je kindje heeft, wanneer deze klachten ontstaan en wat je kindje drinkt en misschien al eet. Ook wil de arts weten of allergieën bij jullie in de familie voorkomen en hoe de verdere gezondheid van je kleine is. Aan de hand van dit gesprek beoordeelt de arts of het nodig is om een allergietest te doen. Er zijn verschillende soorten testen: bloedtesten, huidtesten en koemelkprovocatietesten.
Het kan soms wel even duren voordat de arts de diagnose koemelkallergie officieel kan stellen. Jij kunt je als ouder hierdoor onzeker voelen, maar weet dat het heel normaal is dat het even duurt om de juiste diagnose te stellen en te bepalen wat de beste (dieet)behandeling voor jouw baby is.
Bloedtest
Deze test, die ook wel specieke IgE-test wordt genoemd, meet de concentratie van specifieke antistoffen in het bloed van je kleintje. Deze antistoffen heten IgE. Je kunt IgE-antistoffen meten voor koemelk, pinda, en nog veel meer allergenen. Helaas zijn deze bloedtesten niet 100% specifiek en betrouwbaar. De test stelt dan ook geen definitieve diagnose, het geeft alleen een idee. Voor een definitieve diagnose is een koemelkprovocatietest nodig.
Huidtest
Een methode om een allergie op te sporen is de huidpriktest (HPT). Bij deze huidtest brengt de arts een druppel van het allergeen (bijvoorbeeld met koemelkeiwit) op de rug of onderarm van je kindje aan. Op de plek van de druppel prikt de arts daarna licht in de huid. Als daar vervolgens een bultje ontstaat, is dat een aanwijzing voor koemelkallergie. Ontstaat dat bultje niet, dan kan je kind nog steeds koemelkallergie hebben. Ook deze test geeft dus geen definitieve diagnose.
Atopische huidtest
Een andere huidtest is de atopische huidtest. Bij deze test plakt de arts een pleister met koemelkextract op de rug van je baby. In dat extract zitten koemelkeiwitten (allergenen) waar iemand allergisch voor kan zijn. De pleister blijft 24 tot 72 uur zitten om symptomen die niet meteen optreden te testen, zoals buikklachten.
Koemelkprovocatietest
Dit is de beste manier om koemelkallergie aan te tonen bij je kindje. De test bestaat uit verschillende stappen.
Eliminatiefase
Eerst wordt koemelk, gedurende ongeveer 4 weken, helemaal uit de voeding gehaald. Dit noemt men de eliminatiefase. Als je borstvoeding geeft, betekent dit dat jij 4 weken koemelkvrij gaat eten. Als je baby flesvoeding krijgt, stap je over op een intensief gehydrolyseerde voeding. Als de klachten tijdens deze 4 weken hetzelfde blijven, is koemelkallergie niet de oorzaak van de klachten. Verdwijnen de klachten wel of nemen ze af, dan is het tijd voor de provocatie.
Provocatiefase
Een voedselprovocatietest wordt uitgevoerd op het consultatiebureau of in het ziekenhuis. Een goede koemelkprovocatietest kun je namelijk niet zelf doen. Deze moet plaatsvinden onder toezicht van een arts. Je kind bezoekt 2 keer, op verschillende dagen, het consultatiebureau of het ziekenhuis. Op 1 van deze dagen krijgt je kind een paar testvoedingen (flesvoeding of jouw afgekolfde melk) met koemelk, waarbij er steeds meer koemelk aan de testvoeding wordt toegevoegd. Op de andere dag krijgt je kind een testvoeding zonder koemelk, op basis van een intensief (geknipt) eiwithydrolysaat (dit wordt het placebo genoemd). Zowel jullie als de arts weten op dat moment niet op welke dag je baby koemelk heeft binnengekregen. Jullie zijn dus “blind” wat betreft de gegeven voedingen, vandaar de benaming “dubbelblind placebo gecontroleerd onderzoek”. Zo’n dubbelblind onderzoek zorgt ervoor dat er zonder vooroordeel gekeken kan worden naar de reactie bij je kindje. Dit levert de meest betrouwbare resultaten op.
De code van iedere voeding wordt pas na afloop van de gehele onderzoeksprocedure bekend. Komen de klachten terug, dan wordt gekeken of dat inderdaad bij het geven van de voeding met koemelkeiwit was. Wees ook alert op vertraagde symptomen (24 tot 48 uur na inname van koemelk). Als de klachten terugkwamen na het drinken van de koemelkvoeding wordt de diagnose koemelkallergie gesteld.
